Ang Pag-ibig

  Ang tunay na pag-ibig ay isang napakahalaga na nararamdaman ng isang tao. Hindi lamang ito ang pinakamakapangyarihang lakas sa mundo kundi ito rin ay susi ng buhay. Kung walang pag-iibigang nararamdaman ang buhay ito ay malungkot at walang kabuhay-buhay.
   Ang Pag-ibig  ay regalo sa atin ng Diyos na kailangan nating ibahagi sa isa't isa. Ang pag-ibig ay maari nating ipahayag sa kahit anong paraan. Ang pag-ibig ay ang pinakamagandang maiaalay natin sa mundo dahil kung wala ang pag-ibig di maging mapayapa ang mundo. 

                                                                                            - Ni Dave Jhon M. Relativo                                    

"SI JUAN AT ANG MGA ALIMANGO"

ni: Irish Mae Sundo

Isang araw si Juan ay inutusan ng kanyang ina na si Aling Maria , "Juan pumunta ka sa palengke at bumili ka ng alimangong maiuulam natin sa patanghalian ". Binigyan ng ina si Juan ng pera at pinagsabihang lumakad na nang hindi tanghalin.

Nang makita si Juan sa palengke ay lumapit siya sa isang tenderang may tindang mga alimango at naki usap na ipili sya ng matataba. Binigyan ni Juan ang alimango at nagpasalamat sa tendera.

Umuwi na si Juan ngunit dahil matindi ang sikat ng araw at may kalayuan din ang bahay nina Juansa palengke ay naisipan ni Juan na magpahinga sa ilalim ng punong-kahoy na may malalabay na sanga.Naisip niyang naghihintay ang kanyang ina kaya't naipasya niyang paunahin ng papauwiinang mga alimango " mauna na kayong umuwi at magpahinga muna ako itinuro ko sa inyo ang aming bahay lumakad na kayo at pagdating sa ikapitong kanto ay lumiko kayo sa kanan ang unang bahay sa gawaing kahoy ang bahay namin"l sige na lakad na kayo"

Kinailangan ni juan ang mga tali ang mga alimango at pinabayaan nang magsilakad ang mga iyon.Pagkatapos ay humilig na sa katawan ng puno.Dahil sa malakas ang hangin ay nakatulog si Juan . Bandang hapon ng magising si Juan nag inat tinatamad ng tumayo. Naramdaman niyang kumakalam qng kanyang sikmura , nagmamadali ng uwi si Juan .

Malayo-layo pa siya ay natanaw na ang kanyang ina na naghihintay sa may puno ng kanilabg hagdan.Agad ng sinalubonh ni Aling Maria ang anak ang mga alimango "Bakit po? Hindi po ba Naka uwi? nagulat ang ina sa sagot ni Juan "Juan ano ang ibig mong sabihin ? Nanay , kaninang umaga papo pina uwi ang mga alimango akala ko nay narito na"."Juan paanong makauuwi rito ang mga alimango? walang isip ang mga iyon." Hindi nauunawaan agad ni Juan ang Paliwanang ng ina .Takang- taka siya kung bakit hindi makauwi ang mga alimango.Sa pagpatuloy ng nagpapaliwanang bg ina ang mga alimango ay hindi katulad ng mga tao na may isip ay pagpaliwanagan ni na mali nga ang ginawa niya na pagpauwi sa mga alimango.

Karanasan ko sa Saudi

                ni: NIkko A. Pajarito

            Manggagawa si Lary sa Saudi Arabia. Higit apat na taon ng nagtatrabaho doon bilang fast food manager ng isang malaking korporadong kainan. Higit na mayabung at maginhawa ang buhay sa labas ng bansa, malaki ang sahuran kaysa sa sariling bayan.

            Magaling na empleyado si Lary. Maypagmamahal sa trabaho at masipag. Maymalaking takot sa Diyos, sa pagkat ang kanyang pananampalataya ay marugod.

           Naging isa sa daang-daang Pilipino na nakikipagsapalaran sa ibang bansa si Lary. Maraming Pilipino ang nangingibang bansa dahil sa kadahilanang mapabilis ang pag-iipon, magkaroon ng maayos na buhay ang bawat pamilya. Naging dahilan nyarin ang gustong mabigyan ng magarbong kasal ang kanyang kasinta na si Milesa. Msakit man ito sa kanya ngunit kailangan niyang tanggapin.

            Maraming mga bawal gawin sa Saudi kailangan nyang makibagay sa kanyang mga kasamahan dahil sa iba nitong kultura at kinamulatan. Bawal uminom ng alak, ito ay magagawa mo lamang kung ikaw ay nasa loob ng iyong pamamahay. Syimpre bawal ding kumain ng baboy dahil sa relihiyon ng mga tao sa Saudi. Hindi rin pinapayagan na makipag-usap ang babae sa lalaki. Kailangan ding balot na balot ng matatas na damit ang kababaihan. Bawal din ang pagpapalaganap ng kristiyanismo sa Saudi na pwede mong ikapahamak dahil sa kanilang batas pang-relihiyong Islam.

            Ang pagtitipon ng mga Pilipino tuwing linggo ay nagkakaroon ng dasalan at pagbabasa ng Bibliya sa loo ng bahay lamang. Madalas sabahay ng mag-asawang Diguzman na may maayos na pamomuhay sa Saudi dahil sila ay parihong doctor.
           Si Milisa na kasintahan ni lary ay isang guro sa lungsod ng Davao City. Nagkakilala sila sa isang kaarawan ng kaibigan nilang ni Lary na kaibigan din ni Milisa. Naging magkaibigan ang dalawa sa pamamagitan ng ng pagtatawagan at pagmimensahehan gamit ang telepono. Niligawan ni Lary si Milisa at pagkatapos ng anim na buwan naging magkasintahan ang dalawa.
           Nang si Lary ay nasa Saudi, tuwing alas kwatro ng umaga lamang nagaganap ang kanilang pag-usapan. Naging matatag ang kanilang relasyon at tumakbo ng pitong taon.
           Sang araw may natanggap na mensahe  sa facebook si Lary galing sa kanyang magulang. Nagkaroon ng karamdaman ang kanyang bunsong kapatid at matindi na ito, nangangaylangan ito ng matinding gamotan at malaking pera. Naghanap ng ibang mapagkakitaan si Lary upang tustusan ang pangangailangan ng kanyang kapatid.
           Na pagamot ni lary ang kapatid. Ngunit biglang gumuho ang mundo ni Lary ng nalamang nabuntis ng kanyang kaibigan ang nakababatang kapatid na magtatapos na sana ng kolehiyo.Nalampasan at napatawad ni Lary ang nakababatang kapatid sa tulong ni Milisa na nagbibigay ng lakas ng loob sa kanya.
           Sa huling apat na buwan ni  Lary sa Saudi siya ay masayang sinusulit ang mga panahong siya ay nasa Saudi pa. Sa hindi inaasahan sa araw ng lunes habang siya ay nagtatrabaho siya namang nagkaroon ng hindi niya pagkakaunawaan sa kapatid ng may-ari ng pinapasukan. Dahil siya ay mabuting tao at bilang empeleyado ito ay kaniya nalamang kinalimutan.Ngunit kina umagahan sa pagpasok niya sa trabaho ang lahat ay nagulat sa balitang lumabas na ang kanyang pinagtatrabahohan ay pinagnakawan.
                   Dumating ang kapatid ng may-ari at nagsalita.
       " i know who get the money"
                   Tinanung ng may-ari ang kapatid?.
       "who get the money?"
                   Sinagot ito ng kapatid.
       " i saw Lary he get the money , because he is the last person i saw in the building"
                   Sumagot na umiiyak si Lary.
       " No... No sir. im just doing my job!!"
          Para malaman ang totoo  tiningnan ng may-ari ang CCTV at nalaman na ang sarili ntong kapatid ang nagnakaw at nawalangsala si Lary. Dahil sa kabutihan nito pinauwi nalamang siya ng kanyang amo at binigyan ng pera.
          Sa pag-uwi ng Pilipinas naging maligaya ang buhay ni Lary at sa binubuo nitong pamilya .Naging malaking hamon sa bawat tao ang problema ngunti ang pananampalataya sa maykapal ay magiging  sandigan mo. Hindi masaya ang mawalay sa minamahal mo at at masmaskit kung ang kabutihan mo ay aabusohin ng iba.

Ang Aking Buhay Pag-ibig

ni: Albran C. Porras

Nagsimula ito noong ako ay nasa ikalwang taon ng kinder kung una akong naransang magkaroon ng crush. Hinangaan ko siya dahil sa taglay niyang kagandahan at katalinuhan. Kinder 2 hanggang grade 6 sa kanya lamang ako nagkacrush, pinilitb kung magkacrush sa iba pero sa kanya lamang ako lubos na humahanga. “Bakit kaya hindi siya magkacrush sa akin”, sabi ko sa aking sarili. Hanggang sa tumungtong na kami sa high school at doon kami ay nagkahiwalay ng paaralan, hanggang di ko nalang namalayan na hindi na pala ako nagkacrush sa kanya at hindi ko na rin siya nakita.

            Sa pagpatuloy ko ng high school meron namang babae na nakuha ng aking atensyon, maganda, maputi yung nasa kanya na ang hinahanap ko sa isang babae. Di nagtagal naging malapit kami sa isat-isa at doon ay nalaman ko na may kasintahan na pala siya. Ako ay nagbigla sa aking nalaman dahil ang kasintahan niya pala ay isang babae. Sumounod ang mga araw, siya ay nagkasakit at ilang buwan siyang hindi nakapasok. Dahil sa kanyang pagkakasakit, ang aming pagiging matalik na kaibigan ay lumabo.

            May bago kaming kaklase na dumating o tinatawag na transferee, sabi ko “ang itim-itim naman niya, hinding-hindi ako magkacrush diyan”, sabay tawa. Hanggang sa hindi ko namalayan na napalapit na pala ako sa kanya o sa madaling salita nagkacrush ako sa kanya. Hanggang kami ay malapit na sa isat-isa, lage kaming magkatext at hindi-hindi mauubusan ng load pangtext sa kanya. Isang araw, habang kami ay magkatext, biglang nagtext sa kanya ang kanyang kaibaigan at sabay tanong na “kami na ba?” Nagtext siya sa akin kung ano ang isasagot sabi ko naman, “oo”. At siya nga ang aking pinakunang kasintahan. Lumipat kami ng bahay ng hindi inaashan sa lugar ng aking mama, ang Toril. Paminsan-minsan nalang ang aming pagkokomunikasyon sa isat-isa at dahil busy na rin kami. Narealize ko na hindi pa pala ako handa sa ganitong mga bagay, kaya ako ay nagpasiya na makipaghiwalay sa kanya. Masakit man sa aking kalooban at alam ko na masakit rin para sa kanya, itinuloy ko parin.

            Pagkatapos, unang araw ng klase ko sa bagong paaralan at mga bagong kaklase. Pagpasok ko sabi ko sa aking sarili, “hindi ako magkakaroon ng mga kaibaigan dito.” May babae akong napansin na hindi ko nakita noong unang araw ng klase. Sabi ko, hinding-hindi kami magiging magkaibigan niyan” at ako ay nagkamali. Hanggang ako ay nagkacrush sa kanya ng subra-sobra at naging malapit kami sa isat-isa. Isang araw ako ay nagtapat sa kanya na crush ko siya at kami ay lalong magkalapit sa isat-isa. Noong kami ay nag –away, ako ay sobrang nalungkot dahi sabil niya hinding-hindi niya na ako papansinin at hindi na kami magkakabati. Sa sobrang lungkot ko, hindi ko napigilang umiyak habang naglalakad sa daan papunta sa kanila upang kausapin siya. Akala kung hinding-hindi na talaga kami magkakaayos at lumipas ang ilang linggo pinansin niya rin ako.

            At kami nga ay nag senior high school na at sa hindi inaasahang pagkakataon ang lahat ng aming pinagsamahan ay biglang nawala. Sa kadahilanang hindi na kami magkapareho ng paaralan at madalang nalang ang aming komunikasyon sa isat-isa dahil sa pagiging busy. Ako ay lubhang nasaktan sa nangyari, pero hindi ako nagpadala sa aking emosyon. Dahil sa nangyari natutunan ko at naransan ko kung paano nga ba ang sinasabi nilang “move-on”.

            Sa kabila ng aking mga naransan, ito ay nagsilbing aral sa aking buhay dahil natutunan kung maging mature sa bawat desisyon na aking gagawin. Ngayon ako ay masaya at kontento sa aking crush.

Sa Likod ng Matibay na Ako

Ni: Rona Jean M. Diaz

Maikli lang ang buhay, alam natin yan. Isang sangkap ng buhay ay ang problema. Ako si Alexa, isang huwarang kabataan na sinubok ng panahon. Sa ngayo’y hinaharap ang hamon ng buhay ng may tapang at tibay ng loob. Kasalukuyang nag-aaral sa isang pribadong paaralan sa kolehiyo at gumaganap sa trabaho ng isang mabuting anak. Sa bawat araw na dumadaan positibo kong hinaharapo ang bawat bagay. Pero ano nga ba anag nagpatibay sa isang tulad ko?

Isang pagsubok ang dumating sa buhay ko, mabigat? Oo. Tumalikod ako sa liwanag at naghanap ng saya sa dilim. Natuto akong gumamit ng sigarilyo, sumali sa gang at magkasyota. Oo, pagsubok yun sapagkat naapektuhan nito ang pag-aaral ko at relasyon ko sa aking pamilya. Natuto akong magrebelde at tumakas.

Bakit nga ba nagawa ko yun? Naransan niyo na bang lumaki sa iyong Lola? Ako oo, sa Lola ko ako lumaki at hindi sa tunay kong mga magulang. Hindi madali sapagkat hinahanap-hanap ko ang kalinga ng aking mga magulang lalo na ang atensyon. Sa barkada ko kasi naramdaman at naransan yun. Pinaramdam naman ng Lola ko ang pagmamahal niya sa akin pero ramdam ko na may kulang pa. iba parin kasi pakiramdam paglumaki sa piling ng iyong magulang.

Isang araw na mulat ako sa isang mahabang bangungot. Namulat ako sa mga pagkakamaling nagawa ko. Sa unang linggo ng pagbabagong buhay ay hindi naging madali kasi hindi na iyon ang naksanayan ko. Pero sa tulong ng akong mga kamag-anak napagtagumpayan kong magbago.